یادمه مطلبی از خاطرات خودم از کلاس درس رو نوشته بودم در همین وبلاگ هم با عنوان "کلاس استثنایی" موجود است.چون این خاطره در مورد مدیریت کلاس بود فکر کردم می تونه برای دیگر همکاران هم قابل استفاده باشه برای همین به مجله اداره برده و خواستم اگر امکانش باشه در نشریه چاپ بشه ، وقتی یک ماهه دیگه به اداره رفتم و خواستم بدونم که آیا مطلبی ک داده ام تایید کردند که چاپ کنند یا نه؟ در حالی که ابراز می کرد آیا مطئنم که چنین مطلبی به آنها داده ام یا نه دقایقی لابه لای کاغذهای روی میز و کمد را گشتند ولی چیزی پیدا نکردند نه سی دی نه متنی که به صورت تایپ شده داده بودم،ازمن خواستند دوباره متنم را برایشان ببرم. ولی کاملا متوجه شدم که چیزی که برای من اهمیت زیادی داشت برای آنها هیچ اهمیتی نداشت . برای همین هیچ انگیزه ای برای تکرار کارم نداشتم .تا چند روز بعدش ناراحت بودم تا اینکه تصمیم گرفتم برای مجله رشد بفرستم با اینکه امید جندانی به چاپش نداشتم  در یک مجله منطقه ای بهایی بهش نداده بودند آیا در مجله کشوری چاپ میشه؟ 

متن را برای مجله رشد ایمیل کردم و با فاصله دو روز مجله برای م ایمیل فرستاده بود و ازم تشکر کرده بودند.ولی اشاره نکرده بودند که آی چاپ میشه یا نه؟تا یکسال بعدش منتظر بودم ولی خبری نبود برای همین ناامید شدم و پیگیر نشدم

تا اینکه دیشب به صورت اتفاقی اسمم رو در گوگل نوشتم در کمال تعجب دیدم نام مجله رشد و عنوان مطلبم رو آورد برایم باور نکردنی بود یعنی مطلبی که 5 سال پیش برای مجله فرستادم 3 سال پیش در مجله چاپ شده و من خبر ندارم؟ اونم با ذکر عنوان مطلب من در روی جلد مجله !!! فورا به آرشیو بایگانی مجله رفتم و مجله رو دانلود کردم بله واقعیت داشت مطلبم چاپ شده بود اونم در یک مجله کشوری ، من که دوست داشتم خاطره منو همکاران در مدارس اردبیل ببینند و بخوانند جالا در کل مدارس ایران دیده اند. 

مطلبی که برای مجله فرستادم  با عنوان " روش برد- برد " تجربه ای برای مدیریت کلاس در این شماره از مجله در صفحات 16-17 چاپ شده است.

دانلود مجله