در هر کلاسی برای دانش آموزان علاقمند به ریاضی معمولا سوالی رو که کمی سطح بالاتری از کتاب درسی باشه مطرح می کنم تا جلسه بعدی وقت دارند حل کنند .سالها پیش دانش آموزی داشتم که اولا :علاقمند به ریاضی بود دوما : استعداد حل سوالات رو داشت .اگر در همان جلسه موفق به حل سوال نمی شد خطاب به دوستانش می گفت : می رم از عزت داییم می پرسم! (چون ردیف اول می نشست من براحتی و ناخودآگاه حرفاش رو می شنیدم) زمانی که جلسه بعدی با راه حل درست، سوال رو پای تخته حل می کرد و سوال می کردم:
- با کمک چه کسی حل کردی؟
- خانوم به کمک عزت داییم!
امسال دوباره مشابه همین خاطره برام تکرار شد ، وقتی از دانش آموزی پرسیدم سوال رو به کمک چه کسی حل کردی ؟گفت : خانوم به کمک داییم! اون همیشه در درس ریاضی کمکم می کنه.
با این حرفش خاطره چند سال پیش در ذهنم تداعی شد و در کلاس تعریف کردم!
حالا "عزت داییم" نماد کمک خانواده در حل مسایل شده!
از هر دانش آموزی می پرسم کی کمکت کرده ؟ میگه : "عزت داییم"
