گاه نوشته های یک دبیر ریاضی
 
اینجا وبلاگ ریاضی صدای ما را از اردبیل می شنوید.

وقتی بعد از آخرین آزمون خرداد ماه داشتم می رفتم خونه  و از مدرسه وشاید نمین خداحافظی می کردم. این عکسو یادگاری گرفتم.

مدرسه بدون دانش آموزانش چقدر بی روح بود.انگار بچه ها به ساختمان بی جان مدرسه روح و جان می بخشند.

وقتی عکس می گرفتم داشتم فکر می کردم چند نفر از معلمای نمین در این مدرسه درس خوندن؟چند نفر از والدین همین دانش آموزان اینجا درس خوندن؟می خواستم بگم چند نفر از بزرگای نمین دیدم نه قدمت این مدرسه اینقدرام زیاد نیست.سال 1376 تاسیس شده.

ولی شاید با دیدن عکس مدرسه خیلیا خاطرات دوران تحصیلش دوباره زنده شه.

برای من امسال سراسر با خاطرات خوش و تجربه های جدید همراه بود.دانش آموزان خوب و معصومش ‚ همکاران ‚ فضای مخصوص مدرسه به یاد ماندنی بودند.از مدیر و معاون تعریف نمی کنم.ولی بعد از انتقال حتمی یه شوربانامه مخصوص برای نمین و مدیر و معاون می نویسم.

اخرین روز مدرسه همراه با مدیر و معاون یه جورایی به یاد ماندنی تر بود.ماجرای ماشین و سر پل نمین و....کلی خنده

 

.


نوشته شده در تاريخ چهارشنبه ۲۲ خرداد ۱۳۹۲ توسط پیله ور
تمامی حقوق این وبلاگ محفوظ است | طراحی : پیچک